Emmanuel to był kiedyś tytuł.
Kiedy Jeshua zostawił swoje nauki – w zasadzie na niego mówiliśmy Emmanuel – że jest naszym Bogiem, naszym nauczycielem.
Potem to się stało określeniem kogoś, kto stał się Chrystusem – przyjął Chrystusa, żyje Chrystusem. Emmanuel – mistrz, nauczyciel.
A dzisiaj, kiedy sobie tonowałem w nocy, nagle zacząłem spontanicznie właśnie to słowo tonować! Tylko tak trochę bardziej przeciągle i melodyjnie.
I tak właśnie czuję w sobie to Emmanuel, gdy siedzę w środku nocy. Mam zapaloną świecę i czuję.
I mam też ze sobą notes z kudłatą mordką pieska, który strasznie lubię, w którym zapisuję sobie różne pomysły.
Emmanuel….
Życie jest takie szalone. Życie jest kreacją, tworzeniem. A bez tego staje się strasznie nudne. Autentycznie, kiedy nie tworzę, kiedy wątpię w siebie – to nie tworzę i wtedy zaczynam być strasznie znudzony i robić sobie problemy ze wszystkiego. 80% problemów, jakie ludzie mają w życiu, wynika z faktu, że są znudzeni. Są po prostu znudzeni. A tak naprawdę są znudzeni, ponieważ nie tworzą tego, co czują, żeby tworzyć. Ponieważ… wątpią w siebie. Ponieważ zamiast iść za tym impulsem twórczym, za tą iskrą, czy źdźbłem fantazji – jak to nazywam – nie idą.
Myślą o tym, a potem zapominają i… i wtedy dusza ich opuszcza, usypia w pewnym sensie i stają się znudzeni – niechęć do życia ich ogarnia.
Ale są też te momenty Emmanuel.
Lubię to słowo bardzo, bo jest tam rdzeń emanu, czyli emanuję, emanate po angielsku.
Emanuję moją radiacją… albo nie, nie radiacją, bo to takie techniczne, za ostre, szorstkie – radiacja kojarzy się z promieniowaniem radioaktywnym – nie nie nie.
To jest promieniowanie… psychoaktywne hahaha
Promieniowanie… Miłością….
Miłością….
Emmanuel – emanacja miłości.
Ależ to piękne! Tak, to jak ta świeczka, na którą patrzę…
Emmanuel… Cudowne!
Do tego jeszcze migocze tak jakby było w niej serce – takie psie serce w sumie, bo tak szybko migocze ten płomyk, a psy mają szybki puls.
Emanuel Psie Serce… o tak, psy mają wielkie serce…
Och…
Emmanuel